==== do 1308 r.  w granicach Pomorza Gdańskiego ====

{{ :historia:1140.jpg |}}

**1140** bulla protekcyjna papieża Innocentego II wystawiona dla biskupstwa wolińskiego, określa jego wschodnią granicę na Łebie,

**1188** bulla papieża Klemensa III potwierdza wschodnią granicę biskupstwa wolińskiego na Łebie

**1217** bulla papieża Honoriusza III potwierdza wschodnią granicę biskupstwa wolińskiego na Łebie

{{ :historia:1235.jpg |}}

**1235** ziemia słupska została włączona do diecezji gnieźnieńskiej aż do 1317 r. Zmiana przynależności kościelnej tej ziemi pozostawała w bezpośrednim związku z ich przyłączeniem do księstwa gdańskiego dokonanym przez księcia Świętopełka. Książę ten opanowawszy ziemię słupską około roku 1225/1226 na Duńczykach był
niewątpliwie zainteresowany zerwaniem związku kościelnego tych ziem z Pomorzem Zachodnim i zapewne wystąpił z projektem ich włączenia do diecezji gnieźnieńskiej. Projekt ten zaakceptował arcybiskup gnieźnieński Pełka
i rozszerzył swoją jurysdykcję na cały obszar Pomorza Sławieńsko - Słupskiego, co spowodowało skargę biskupa kamieńskiego na uszczuplenie jego diecezji przez arcybiskupa gnieźnieńskiego (20 marca 1236 r.).
Spór załagodzono dość szybko w sposób kompromisowy, dzieląc zajęte terytorium po połowie między obu uczestników sporu przy czym ziemia słupska pozostała przy arcybiskupie. Przypuszczalnie w zamian za wzajemne ustępstwo i polubowne załatwienie sporu obaj ordynariusze otrzymali znaczną rekompensatę ze strony księcia Świętopełka w postaci nadań ziemi.

**1282** - Pierwsza udokumentowana wzmianka umocnionej osady „Stara Łeba”, mówiąca o kilku domach po południowej stronie Jeziora Łebsko. 

**1283** - Pierwsza wzmianka o ogromnym sztormie, który spowodował wielkie straty w ludziach i ziemi.