Narzędzia użytkownika

Narzędzia witryny


partnerstwo_publiczno-prywatne_w_gospodarce_odpadami

PPP jako forma realizacji zadań z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi

Katarzyna ŁYDUCH, Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie „Gospodarowanie odpadami z wykorzystaniem PPP w kontekście polskich rozwiązań prawnych” (PRACE NAUKOWE Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie , 2012, z.VI)

Ograniczenie bezpośrednich wydatków budżetowych przez pozyskanie nowego źródła kapitału jest możliwe dzięki partnerstwu publiczno-prywatnemu. Terminem tym określa się realizowane wspólnie, tzn. przez władze publiczne i podmioty sektora prywatnego, projekty inwestycyjno-eksploatacyjne w ramach umowy długoterminowej. Celem jest stworzenie niezbędnej infrastruktury rzeczowej, finansowej i organizacyjnej, umożliwiającej świadczenie usług publicznych. W modelu PPP, podmiot publiczny zobowiązuje się do współdziałania w realizacji celu, m.in. poprzez wniesienie wkładu własnego, a partner prywatny jest obciążony w części lub całości wydatkami inwestycyjnymi oraz eksploatacyjnymi przedsięwzięcia w zamian za wynagrodzenie. W efekcie, infrastruktura staje się własnością publiczną, natomiast partner prywatny do czasu osiągnięcia zwrotu nakładów lub zakładanego zysku pobiera z niej opłaty. Współpraca partnera prywatnego z publicznym może przyjmować formę: kontraktacji usług, umów operatorskich lub umów koncesji. Kontraktacje usług są zawierane na wykonanie określonych prac. Sektor publiczny zleca realizację wybranych usług (np. zbiórkę odpadów, utrzymanie czystości na ulicy, przeładunek odpadów, recykling, serwisowanie pojazdów, wydobywanie i rozprowadzanie kompostu z kompostowni) na okres 1-3 lat. Umowy operatorskie są realizowane w postaci: kontraktów menedżerskich, umów na eksploatację i zarządzanie oraz umów dzierżaw. Własność infrastruktury oraz finansowanie inwestycji przeważnie pozostają po stronie publicznej. Za wykonaną pracę podmiot prywatny otrzymuje wynagrodzenie, które najczęściej uwzględnia prowizję za uzyskane efekty. Tego typu umowy są zawierane na eksploatację stacji przeładunkowych, składowisk, kompostowni, zaś czas ich trwania wynosi 10-15 lat. Umowy koncesji to najczęściej umowy typu BOT (buduj - zarządzaj -przekaż). Strona prywatna jest odpowiedzialna za budowę i eksploatację inwestycji (składowiska, spalarnie, instalacje mechaniczno-biologiczne utylizacji odpadów) przez określony umownie czas, z reguły 25-30 lat. Po tym okresie obiekt jest przekazywany władzom publicznym.

Współpraca w ramach PPP może być rozwiązaniem zastosowanym na każdym etapie gospodarki odpadami. Proste formy współpracy z partnerami prywatnymi, takie jak kontraktacja usług wywozowych czy sortownie, są rozwiązaniem wybieranym dla początkowych etapów procesu gospodarki odpadami. Ten rodzaj kooperacji jest chętnie realizowany przez polskie firmy. PPP jest bardziej właściwe dla kapitałochłonnych elementów systemu. Efektywność działań jest większa przez zaangażowanie partnera prywatnego w przypadku spalarni, nowoczesnych składowisk, instalacji biologicznych - dzięki know-how, którego strona publiczna zazwyczaj nie posiada.

Obowiązek polegający za zapewnieniu budowy, utrzymania i eksploatacji regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych (RIPOK) może być realizowany za pośrednictwem niezależnych od gminy podmiotów. Jednostki te muszą jednak być wybrane zgodnie z przepisami ustawy prawo zamówień publicznych (p.z.p.), ustawy o PPP lub ustawy o koncesjach na roboty budowlane lub usługi (k.r.b.u.). W przypadku niewyłonienia wykonawcy w jednym z wybranych trybów, gmina będzie mogła realizować przedmiotowe zadanie samodzielnie. Istotne wątpliwości budzi możliwość zastosowania k.r.b.u. do wyboru partnera prywatnego po nowelizacji ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (u.c.p.g.) , ponieważ ogranicza ona ryzyko ekonomiczne koncesjonariusza, co jest sprzeczne z istotą koncesji. Ze względu na możliwość zastosowania trybu negocjacyjnego do wyboru wykonawcy, najlepszym rozwiązaniem wydaje się zastosowanie tej procedury zgodnie z przepisami ustawy PPP. W takim przypadku partner prywatny będzie zobowiązany do budowy instalacji regionalnej wraz z finansowaniem związanych z tym kosztów lub zapewnieniem ich finansowania przez osobę trzecią, jak również późniejsze pełnienie funkcji operatora instalacji, zobowiązanego do bieżącego utrzymania i zarządzania nią. Partner prywatny w tej konfiguracji będzie zwykle pełnił rolę inwestora i dostarczał własny projekt techniczny. W ramach PPP gmina wnosić będzie określonym tytułem prawnym wkład własny w postaci nieruchomości pod budowę instalacji regionalnej lub w formie pieniężnej w postaci pokrycia części kosztów realizacji przedsięwzięcia. Umowa o PPP przewidywać będzie wynagrodzenie partnera prywatnego, którym będzie stała oplata z budżetu gminy, uzależniona od faktycznej dostępności instalacji regionalnej, obejmującej zapłatę za wykonanie roboty budowlane, bieżące zarządzanie i utrzymanie instalacji (oplata za dostępność). Partner prywatny będzie w tym wariancie wynagradzany za stałą i pełną gotowość utylizacji określonego w' umowie wolumenu odpadów w określonym czasie i przy zastosowaniu określonych w umowie technologii. Wynagrodzenie partnera prywatnego może pochodzić również z prawa do eksploatacji instalacji. Wówczas wynagrodzenie partnera prywatnego będzie się opierać na bezpośrednich opłatach za utylizację odpadów' pobieranych od podmiotu będącego odbiorcą (lub od wielu odbiorców) odpadów komunalnych. Gmina zobowiązana jest także do wyboru, w trybie otwartym i konkurencyjnym. podmiotu niezależnego od niej. który będzie miał za zadanie odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, bądź też odbieranie, a następnie zagospodarowanie odpadów komunalnych. W przetargu zastosowane zostaną przepisy p.z.p., w związku z tym możliwy będzie tryb przetargu ograniczonego bądź nieograniczonego.

partnerstwo_publiczno-prywatne_w_gospodarce_odpadami.txt · ostatnio zmienione: 2017/10/02 12:49 przez Grzegorz Kleina