Narzędzia użytkownika

Narzędzia witryny


srodowisko:obszary_chronione

Obszary chronione

Stan ochrony przyrody i krajobrazu

Na obszarze Łeby występują następujące formy ochrony przyrody (w tym krajobrazu), w rozumieniu Ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody:

  • Słowiński Park Narodowy (SPN);
  • część rezerwatu przyrody - „Mierzeja Sarbska”
  • pomnik przyrody objęty ochroną prawną – dąb (ul. Mickiewicza 13)
  • NATURA 2000

Formy ochrony przyrody w Łebie

  • Parki Narodowe bez otuliny - 353,7 ha
  • Rezerwaty przyrody bez otulin - 299,7 ha
  • Suma pow. objętych różnymi formami ochrony przyrody - 653,4 ha (udział w ogólnej powierzchni miasta/gminy - 44,1 %)
  • Liczba pomników przyrody - 1

Źródło: Kostarczyk A., Przewoźniak M. (red.), 2002.

Słowiński Park Narodowy

SPN zainicjował swoją działalność 1 stycznia 1967 roku . Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 marca 2004 r. ( Dz.U. Nr 43, poz. 390) jego powierzchnia wynosi 32744.03 ha, w tym 21572.89 ha położonych w woj. pomorskim oraz 11171.14 ha wód przybrzeżnych Morza Bałtyckiego. Otulina Parku obejmuje obszar o powierzchni 30220 ha. Jest jednym z 23 parków narodowych w Polsce i jednym z 2 parków nadmorskich. To trzeci pod względem wielkości park narodowy w Polsce. Został on utworzony dla zachowania w niezmienionym pięknie systemu jezior przymorskich, bagien, torfowisk, łąk, nadmorskich borów, i lasów, a przede wszystkim wydmowego pasa mierzei z unikatowymi w Europie wydmami ruchomymi. O randze i wartości przyrodniczej SPN świadczy fakt umieszczenia go w międzynarodowej sieci obszarów chronionych takich jak: HELCOMBSPA, Światowy Rezerwat Przyrody czy obszar wodno-błotny Ramsar. Przyroda SPN odznacza się unikatowymi walorami i jest jednocześnie charakterystyczna dla środkowego wybrzeża Bałtyku. Te swoiste cechy przyrody Parku doceniane są nie tylko w kraju, lecz także za granicą. Największym bogactwem obiektów, zjawisk i procesów przyrodniczych odznaczają się Mierzeja Łebska oraz przymorskie jeziora. Do najbardziej unikatowych wartości środowiska Parku należy zaliczyć bogactwo odmiennych ekosystemów i ich niezwykle dynamiczne relacje przestrzenne. Dla przykładu zmiany położenia linii brzegowej Morza Bałtyckiego w makroskali dokonywały się przez tysiąclecia, ale nieomal każdego dnia na plaży można śledzić ten proces w miniskali, obserwując formowanie się lagun i ich wypełnianie piaskiem, wyrzucanym przez fale morskie na brzeg. Flora Parku liczy ponad 920 gatunków roślin naczyniowych, 165 gatunków mszaków, 500 gatunków glonów oraz 430 gatunków grzybów.

Pobrzeże Łebskie wyróżnia wspaniały morski klimat ze średnią roczną temperaturą 7,4 - 7,5°C, najzimniejszym miesiącem styczniem (0,5°C) i najcieplejszym lipcem (16,5°C). Notuje wyjątkowo dużą ilość dni słonecznych w sezonie letnim. Wiatry, które spowodowały tyle nieszczęść, mają też dobroczynne skutki. Przeważnie wieją z zach. i pd.-zach. Częste wiatry sztormowe powstrzymują proces degradacji wód Bałtyku i powodują, że woda łebskich plaż jest bardziej czysta, niż gdzie indziej, a powietrze nasycone dobroczynnymi związkami jodu. Turystom umila wypoczynek lokalna bryza, występująca w najcieplejszej porze roku w wyniku różnicy temperatur powierzchni lądu i morza. W ciągu dnia wieje bryza morska, z morza na 10 km w głąb lądu, łagodząc plażowanie w upalne dni. Po zachodzie słońca zaś zaczyna wiać bryza lądowa. Bryzę wykorzystują amatorzy windsurfingu, bawiąc się z wiatrem na morzu i na jez.Sarbsko. Wyjątkowe, potwierdzone badaniami w okresie jesienno-zimowo-wiosennym, walo¬ry zdrowotne mikroklimatu Pobrzeża Łebskiego, przyciągają w tym okresie coraz więcej mieszkańców dużych, zanieczyszczonych miast i regionów.

Bogactwo przyrody Słowińskiego Parku Narodowego nie kończy się na wydmach i plażach. Tuż obok Łeby leży Łebsko, największe jezioro przybrzeżne (dł.17 km, szer.8 km, pow.7600 ha) i trzecie pod względem wielkości w Polsce. Jezioro maleje wskutek eutrofizacji, zarastania i zasypywania przez wydmy i jeśli nie zmieni się działalność człowieka, to Łebsko, podobnie jak drugie polskie jezioro zatokowe Gardno, leżące 10-12 km na zachód od Łebska, za 1000 lat znikną z powierzchni Ziemi. Jeziora te i tereny wokół nich posiadają bogaty świat roślinny i zwierzęcy. Pomiędzy Łebą, Rowami, Gardną Wielką i Żarnowską utworzono 12 ścisłych i 3 częściowe rezerwaty przyrody. Są to, obok wydmowo-leśnej „Mierzei” (wybrzeże morskie od Rowów do Łeby): rezerwat „Olszyna” (lasy olszowe na pd.brzegu jez.Łebsko), „Bory Torfowe” (lasy sosnowe na podłożu torfowym w pd.-wsch. części Parku), „Klukowe Buki” (76 ha lasów z buczyną pomorską na pd. brzegach jez.Łebsko), „Moroszka” (rezerwat roślinny z największym w Polsce stanowiskiem maliny moroszki), „Bielice Gackie” (4 ha gleb bielić przy bałtyckich), „Żarnowskie Lęgi” (niedostępne ostoje ptactwa na zach. od wsi Żarnowską), „Gackie Lęgi” (kolonie kaczek, rybitw), „Klukowe Lęgi” (zach. część jez.Łebsko), „Gardnieńskie Lęgi” (207 ha u wsch. brzegu jez. Gardno z całym bogactwem ptasiego świata, m.in. batalionami, brodźcami, biegusami), „Wyspa Kamienna” (wyspa na jez. Gardno, miejsce lęgów bardzo rzadkich ptaków, m.in. mewy srebrzystej i kormorana. czarnego), „Jezioro Dołgie Małe” (6,3 ha z bogatą roślinnością i rzadkimi gatunkami fory). Z rezerwatów częściowych, obok „Ciemińskich Błot” i „Kluk”, interesującym jest „Rowokół” - rezerwat krajobrazowo-Ieśny z górą wys.115 m, otoczonym legendami, świętym miejscem pogańskich mieszkańców tych ziem, 1 km od Smołdzina. Poza granicami Parku, lecz tuż przy Łebie znajduje się jez.Sarbsko, oddzielone od morza wąską mierzeją, porośniętą lasem sosnowym. Nocą na jego wschodnim krańcu błyska Latarnia Morska Stilo. Prawie każda z wiosek na pd. brzegu jeziora oferuje coś interesującego: Nowęcin - sporty jeździeckie i wodne, Sarbsk - windsur-fing, Ulinia - zespół pałacowy i in.

Rezerwat "Mierzeja Sarbska"

Krajobrazowy rezerwat przyrody na pograniczu pobrzeży Słowińskiego i Kaszubskiego (utworzony w 1976 r., o powierzchni 546,63 ha) na obszarze mierzei oddzielającej jezioro Sarbsko od Bałtyku.

Rezerwat obejmuje nadmorskie ruchome wydmy paraboliczne (o wysokości do 24 m n.p.m.), bór bażynowy i leśne torfowiska. i okoliczne formy wydmowe.

Występują tu również stanowiska licznych roślin podlegających ochronie (m. inn. długosz królewski, fiołek torfowy, rosiczka długolistna, rosiczka pośrednia, turzyca bagienna, wątlik błotny, wełnianeczka darniowa i woskownica europejska).

–> Mierzeja Sarbska wraz z otuliną

–> Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2014 r. w sprawie wyznaczenia szlaków udostępnionych dla ruchu pieszego i rowerowego w rezerwacie przyrody „Mierzeja Sarbska”

–> Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku w sprawie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Mierzeja Sarbska PLH220018 (Dz.Urz. z 2014 r. poz. 1715)

–> Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku z 7.01.2015 r. w sprawie ustanowienia zadań ochronnych dla Rezerwatu Przyrody "Mierzeja Sarbska"

–> Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku zmieniające zarządzenie w sprawie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Mierzeja Sarbska PLH220018 (Dz.Urz. z 2016 r. poz. 160)

Obszary Natura2000

Podstawowymi aktami prawa międzynarodowego obowiązującymi w Unii Europejskiej są dyrektywy. Do zawartych w nich uregulowań muszą być dostosowane przepisy poszczególnych krajów członkowskich. Dwie z europejskich dyrektyw w całości poświęcone są zagadnieniu ochrony środowiska. Te akty prawne to Dyrektywa Rady 79/409/EWG w sprawie ochrony dzikich ptaków (Council Directive 79/409/EEC on Wild Birds) zwana w skrócie Dyrektywa Ptasią i Dyrektywa Rady 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Council Directive 92/43/EEC on the conservation of natural habitats and of wild fauna and flora) zwana Dyrektywą Siedliskową. Sieć Natura 2000 jest konstruowana funkcjonuje w oparciu właśnie o te dwa akty prawne. Krajowa podstawa prawna do tworzenia sieci NATURA 2000 to Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody oraz Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 21 lipca 2004 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Dz. U. nr 229 poz.2313) zmienionym Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 5 września 2007 r. (Dz.U. nr 179 poz.1275). Na terenie miasta Łeby zostały ustanowione następujące obszary: (OSO) OBSZARY SPECJALNEJ OCHRONY PLB990002 Przybrzeżne Wody Bałtyku

(SOO) SPECJALNE OBSZARY OCHRONY PLH220018 Mierzeja Sarbska PLH220023 Ostoja Słowińska

Organizacje pozarządowe opracowały swoją propozycję optymalnej sieci obszarów natura 2000 w Polsce nazywaną „Shadow List” w której uwzględniono również proponowane korekty granic obszarów Natura 2000 w obszarze miasta Łeby. Opracowanie możesz pobrać tutaj: → polish_shadow_list_pl.pdf

Przyrodnicze uwarunkowania planowania przestrzennego w polskich obszarach morskich z uwzględnieniem sieci Natura 2000 (www.pom-habitaty.eu)

Projekt proponowany w ramach partnerstwa skupiającego polskie instytuty badawcze (Instytut Oceanologii PAN, Instytut Oceanografii UG, Instytut Morski w Gdańsku, Morski Instytut Rybacki oraz Państwowy Instytut Geologiczny), Norweski Instytut Badań Wody (NIVA) oraz SME (PBiD Geomor) łączy w sobie elementy nowości naukowej (nowoczesne oceny zróżnicowania biologicznego obszarów morskich), technologicznej (zastosowanie najnowszych osiągnięć geostatystyki i metod pomiarowych) i praktycznego zastosowania (planowanie przestrzenne polskich obszarów morskich). Fragmenty sprawozdania z projektu dotyczace m.in. przybrzeżnych wód Bałtyku na wysokości Łeby możesz pobrać tutaj:

Opracowanie warstw Warstwy dla obszaru polskich wód morskich  Osady powierzchniowe Makrozoobentos Ptaki żerujące na morzu Pomiary holowaną kamerą podwodną Hydroakustyka  Mapa siedlisk - klasyfikacja Mapa siedlisk od Stilo do Ustki Mapa siedlisk od Stilo do Ustki (2) Model waloryzacji polskich siedlisk morskich Waloryzacja siedlisk dla wód przybrzeżnych od Stilo do Ustki

Ochrona wybrzeża

Ochroną wybrzeża zajmuje się Inspektorat Ochrony Wybrzeża Urzędu Morskiego w Słupsku.

Ochrona wybrzeża

Źródło: www.umsl.gov.pl

Obwód Ochrony Wybrzeża w Łebie administruje 42 km wybrzeża morskiego od kilometra 175 do kilometra 217 wybrzeża, położonego w województwie pomorskim. Obszar ten położony jest w części wschodniej Wybrzeża Środkowego, zwanego Pobrzeżem Słowińskim. W 88 % teren obejmuje rezerwaty ścisłe: Słowiński Park Narodowy - Światowy rezerwat biosfery (32 km brzegu morskiego) oraz Mierzeję Sarbską (5 km brzegu). Działalność służb Obwodu Ochrony Wybrzeża w Łebie koncentruje się głównie na ochronie biologicznej, której celem jest utrwalenie wydm i ich ostateczne zakrzewienie i zalesienie. W miejscach szczególnie narażonych na szkody związane z abrazją (tj. niszczeniem wybrzeża przez fale morskie ) jak i procesy eoliczne wydmy są wykładane chrustem, odbudowywane przez ustawienie płotków, zatrawienia, itp. Na terenach rezerwatów zasadniczo prowadzi się jedynie prace zachowawcze, polegające na usuwaniu szkód spowodowanych przez ludzi, a związanych często z działalnością pseudo turystyczną. Wejście ludzi na wydmy, tak bardzo wrażliwy i kruchy ekosystem, bardzo szybko prowadzi do wtórnego ich uruchomienia.

Ochrona ptaków

Ciekawe opracowania dotyczące obszaru Łeby i przyległych obszarów morskich: 1. Monitoring przedinwestycyjny ptaków przelatujących nad obszarem morskiej farmy wiatrowej Bałtyk Środkowy III bsiii_ptaki_migrujace_wyniki_raport_pl.pdf

2. „Pomorze Gdańskie Ptasią Autostradą” (Fundacja „ab”) pomorze-gdanskie-ptasia-autostrada_broszura.pdf

3. „Wpływ napowietrznych sieci elektroenergetycznych średniego i wysokiego napięcia, w tym również kolejowych sieci trakcyjnych, na ptaki” wplyw_lini_na_ptaki_04_04_2014.pdf

4. „Akcja Bałtycka 1961-1967” acta-ornith-nr-7.pdf

srodowisko/obszary_chronione.txt · ostatnio zmienione: 2019/02/22 14:51 przez Grzegorz Kleina