W dniu 10 kwietnia 2013 r. uchwałą nr XXXII/280/2013 Rada Miejska w Łebie postanowiła o przystąpieniu do opracowania Strategii Rozwoju Gminy Miejskiej Łeba na lata 2014-2025. Strategi zaostała przyjęta uchwałą NR LV/522/2014 Rady Miejskiej w Łebie z dnia 5 listopada 2014 r.. 1_strategia_rozwoju_gminy_miejskiej_leba_na_lata_2014_-_2025.pdf 2_analiza_finansowa_do_opracowania_strategii_rozwoju_gminy_miejskiej_leba_na_lata_2014_-_2025.pdf 3_prognoza_oddzialywania_na_srodowisko_do_opracowania_strategii_rozwoju_gminy_miejskiej_leba_na_lata_2014_-_2025.pdf

Dotychczasowe opracowania strategiczne: Plan rozwoju lokalnego (2004) plan_lokalnego_rozwoju.pdf

Strategia Rozwoju Turystyki i Budowy Marki Miasta Łeby cz.I Audyt turystyczny cz.II Rozwiązania strategiczne i koncepcyjne, w tym Program Budowy Produktów Turystycznych oraz Strategia Budowy Marki

Łebska Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych na lata 2011-2021 strategia_rozwiazywania_problemow_spolecznych_2011.pdf

Strategia ekorozwoju miasta Łeby (marzec 1999) strategia_ekorozwoju.doc

Strategia Rozwoju Powiatu Lęborskiego (aktualizacja na lata 2007-2013) oprac. Pomorska Agencja Rozwoju Regionalnego S.A. listopad 2007 r., przyjęta uchwałą Rady Powiatu Lęborskiego nr XIII/96/07 z dnia 20-12-2007 r.

Strategia Rozwoju Województwa Pomorskiego 2020 Załącznik nr 1 do Uchwały nr 458/XXII/12 Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 24 września 2012 roku w sprawie przyjęcia Strategii Rozwoju Województwa Pomorskiego 2020

Plan Zarządzania Strategią Województwa Pomorskiego 2020

Plan został przyjęty przez Zarząd Województwa Pomorskiego w dniu 30 października 2012 r. Plan zarządzania Strategią ma na celu uporządkowanie prac nad systemem realizacji SRWP uchwalonej przez Sejmik Województwa Pomorskiego w dniu 24 września 2012 r. (uchwała nr 458/XXII/12). Przedstawia on w szczególności:

• podmioty zaangażowane w realizację SRWP oraz ich zadania;
• sposób organizacji i ramowy harmonogram prac nad RPS;
• wymagania i strukturę RPS;
• oczekiwania w odniesieniu do konsultacji społecznych projektu RPS;
• wymogi dotyczące systemu realizacji, w tym monitorowania i oceny RPS.

Prace nad RPS będą ściśle powiązane z programowaniem UE na lata 2014-2020, w tym zwłaszcza z opracowaniem RPO WP oraz KT. Będą też one współzależne z przygotowywanym Raportem o stanie zagospodarowania przestrzennego województwa i z aktualizacją PZPW, która ma na celu dostosowanie go do zapisów SRWP i KPZK.

Krajowa Strategia Rozwoju Regionalnego 2010-2020: Regiony, Miasta, Obszary wiejskie Krajowa Strategia Rozwoju Regionalnego 2010-2020: Regiony, Miasta, Obszary wiejskie - Załączniki Krajowa Strategia Rozwoju Regionalnego 2010-2020: Regiony, Miasta, Obszary wiejskie - SYNTEZA

13 lipca 2010 r. Rada Ministrów przyjęła „Krajową Strategię Rozwoju Regionalnego 2010-2020: Regiony, Miasta, Obszary wiejskie” (KSRR), tj. kompleksowy średniookresowy dokument strategiczny odnoszący się do prowadzenia polityki rozwoju społeczno-gospodarczego kraju w ujęciu wojewódzkim, którego przygotowanie przewiduje Ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrażaniem funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności (Dz.U. 2008 nr 216 poz. 1370).

Dokument ten określa cele i priorytety rozwoju Polski w wymiarze terytorialnym, zasady i instrumenty polityki regionalnej, nową rolę regionów w ramach polityki regionalnej oraz zarys mechanizmu koordynacji działań podejmowanych przez poszczególne resorty.

Krajowa Strategia Rozwoju Regionalnego wprowadza szereg modyfikacji sposobu planowania i prowadzenia polityki regionalnej w Polsce, a wraz z nimi różnych polityk publicznych mających największy wpływ na osiąganie celów określonych w stosunku do terytoriów. Wiele propozycji dotyczy zarządzania politykami ukierunkowanymi terytorialnie i obejmuje zagadnienia współpracy, koordynacji, efektywności, monitorowania i ewaluacji. KSRR zakłada także dalsze wzmacnianie roli regionów w osiąganiu celów rozwojowych kraju i w związku z tym zawiera propozycje zmian roli samorządów wojewódzkich w tym procesie oraz modyfikacji sposobu udziału w nim innych podmiotów publicznych. Polityka regionalna jest w nim rozumiana szerzej niż dotychczas – jako interwencja publiczna realizująca cele rozwojowe kraju przez działania ukierunkowane terytorialnie, a których głównym poziomem planowania i realizacji pozostaje układ regionalny. Szczegółowe propozycje rozwiązań dotyczą przede wszystkim:

• odejścia od postrzegania polityki regionalnej wyłącznie przez zróżnicowania przestrzenne mierzone na poziomie regionów na rzecz wykorzystania potencjałów endogenicznych terytoriów dla osiągania celów rozwoju kraju – kreowania wzrostu, zatrudnienia i spójności,
• odejścia od podziału na polityki inter- i intraregionalną, na rzecz jednej, wspólnej polityki (ze wspólnymi celami) określającej cele w odniesieniu do terytorium dla wszystkich podmiotów publicznych, każdy z tych podmiotów realizuje inne zadania zgodnie ze sferą swojej kompetencji,
• stymulowania konkurencyjności w skali regionalnej, krajowej i międzynarodowej, jak również wspomagania rozprzestrzeniania procesów rozwoju z ośrodków najszybciej rozwijających się na pozostałe obszary kraju,
• większej efektywności działań w ramach polityki regionalnej przez skoncentrowanie interwencji polityki regionalnej na wybranych obszarach tematycznych i przestrzennych (obszarach strategicznej interwencji),
• wprowadzenia kompleksowego systemu integracji i koordynacji polityk publicznych mających istotny wpływ terytorialny z celami polityki regionalnej określonych dla poszczególnych terytoriów,
• wprowadzenia nowych instrumentów partnerstwa i koordynacji działań ukierunkowanych terytorialnie – kontraktu terytorialnego,
• racjonalizacji systemu zarządzania i finansowania polityk publicznych, przez określenie najbardziej efektywnego poziomu dostarczania usług publicznych,
• zwiększenia efektywności polityki regionalnej m.in. przez szerokie zastosowanie zasady warunkowości i mechanizmów konkurencji w dostępie do środków publicznych jako nagrody opartej o realizację założonych wskaźników rzeczowych,
• przemodelowania systemu finansowania polityki regionalnej przez oparcie go o wieloletni plan finansowy i kontrakty terytorialne.

Okres obowiązywania KSRR wyznaczony jest do roku 2020. Taki horyzont czasowy pozwoli na wdrożenie wielu proponowanych instrumentów i jednocześnie obejmie całą przyszłą perspektywę finansową UE (prawdopodobnie 2014-2020), co będzie miało podstawowe znaczenie dla sposobu wykorzystywania środków Unii Europejskiej w ramach koncepcji nowej polityki regionalnej zawartej w tym dokumencie. Zakłada się przy tym, że poszczególne zapisy dokumentu będą wdrażane stopniowo od 2010 roku tak, aby całość proponowanych zmian o charakterze instytucjonalno-prawnym była gotowa przed rokiem 2013.

Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030

Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030 została przyjęta Uchwałą Nr 239 Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 2011 r. (Monitor Polski 2012, poz. 252), która weszła w życie z dniem 27 kwietnia 2012 r. KPZK 2030 łączy planowanie przestrzenne ze społeczno-gospodarczym, zakłada włączenie procesów programowania i koordynacji rozwoju przestrzennego w nurt realizacji działań prorozwojowych w Polsce. Realizacja wizji zagospodarowania przestrzennego kraju 2030 przyczyni się do osiągnięcia lepszej spójności społecznej, gospodarczej i terytorialnej kraju, zapewniając równowagę procesów rozwojowych. Zgodnie z uchwałą, KPZK 2030 może być zaktualizowana w całości lub w części, w zależności od zmian uwarunkowań społeczno-gospodarczych i rozwoju przestrzennego kraju. Natomiast decyzję o aktualizacji dokumentu podejmuje Rada Ministrów.

Założenia Krajowej Polityki Miejskiej do roku 2020 [Ministerstwo Rozwoju Regionalnego maj 2012]

Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu

W opublikowanym 3 marca 2010 r. Komunikacie „Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” podkreślona została potrzeba wspólnego działania państw członkowskich na rzecz wychodzenia z kryzysu oraz wdrażania reform umożliwiających stawienie czoła wyzwaniom związanym z globalizacją, starzeniem się społeczeństw czy rosnącą potrzebą racjonalnego wykorzystywania zasobów. W celu osiągnięcia powyższych założeń zaproponowano trzy podstawowe, wzajemnie wzmacniające się priorytety:

• wzrost inteligentny (ang. smart growth), czyli rozwój oparty na wiedzy i innowacjach,
• wzrost zrównoważony (ang. sustainable growth), czyli transformacja w kierunku gospodarki niskoemisyjnej, efektywnie korzystającej z zasobów i konkurencyjnej,
• wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu (ang. inclusive growth), czyli wspieranie gospodarki charakteryzującej się wysokim poziomem zatrudnienia i zapewniającej spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną.

KE zaproponowała wskaźniki umożliwiające monitorowanie postępów w realizacji ww. priorytetów za pomocą pięciu nadrzędnych celów, określonych na poziomie całej UE, w tym:

• osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia na poziomie 75%;
• poprawa warunków prowadzenia działalności badawczo–rozwojowej, w tym przeznaczanie 3% PKB UE na inwestycje w badania i rozwój;
• zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych o 20% w porównaniu z poziomami z 1990 r.;
• zwiększenie do 20% udziału energii odnawialnej w ogólnym zużyciu energii;
• dążenie do zwiększenia efektywności energetycznej o 20%;
• podniesienie poziomu wykształcenia, zwłaszcza poprzez zmniejszenie odsetka osób przedwcześnie kończących naukę do poniżej 10% oraz zwiększenie do co najmniej 40% odsetka osób w wieku 30−34 lat mających wykształcenie wyższe;
• wspieranie włączenia społecznego, zwłaszcza poprzez ograniczanie ubóstwa, mając na celu wydźwignięcie z ubóstwa lub wykluczenia społecznego 20 milionów obywateli.

Podstawowymi instrumentami realizacji celów strategii „Europa 2020” są opracowywane przez państwa członkowskie UE Krajowe Programy Reform oraz przygotowane przez KE inicjatywy przewodnie (ang. flagship initiatives), realizowane na poziomie UE, państw członkowskich, władz regionalnych i lokalnych. Te inicjatywy przewodnie to:

Unia innowacji – poprawa warunków ramowych dla innowacji oraz wykorzystanie innowacji do rozwiązania najważniejszych problemów społecznych i gospodarczych wskazanych w strategii Europa 2020; Mobilna młodzież – poprawa jakości na wszystkich poziomach edukacji i szkoleń oraz zwiększanie atrakcyjności europejskiego szkolnictwa wyższego na arenie międzynarodowej; Europejska agenda cyfrowa – osiągnięcie trwałych korzyści gospodarczych i społecznych z jednolitego rynku cyfrowego, opartego na dostępie do szerokopasmowego Internetu; Europa efektywnie korzystająca z zasobów – wsparcie zmiany w kierunku gospodarki niskoemisyjnej i efektywniej korzystającej z zasobów środowiska oraz dążenie do wyeliminowania zależności wzrostu gospodarczego od degradacji środowiska przyrodniczego; Polityka przemysłowa w erze globalizacji – poprawa warunków dla przedsiębiorczości, zwłaszcza MŚP oraz wsparcie rozwoju silnej bazy przemysłowej, zdolnej do konkurowania w skali globalnej; Program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia – stworzenie warunków do unowocześnienia rynków pracy, przez ułatwienie mobilności pracowników i rozwój ich umiejętności, w celu zwiększenia poziomu zatrudnienia oraz zapewnienie trwałości europejskich modeli społecznych; Europejski program walki z ubóstwem – zapewnienie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej poprzez pomoc osobom biednym i wykluczonym oraz umożliwienie im aktywnego uczestniczenia w życiu ekonomicznym i społecznym.

W celu skutecznej realizacji nowej strategii wzmocnieniu ulec ma system koordynacji polityki makroekonomicznej i zarządzania procesem wdrażania reform strukturalnych w UE, Wiodącą rolę w tym procesie przewidziano dla Rady Europejskiej. Na system ten składają się m.in. Zintegrowane Wytyczne, przyjmowane na poziomie UE oraz Rekomendacje Krajowe, skierowane do poszczególnych państw członkowskich. KE będzie monitorowała postępy na podstawie dwóch dotychczasowych instrumentów, które zachowają swoją odrębność, ale będą przygotowywane równocześnie, tj. sprawozdania z realizacji programu „Europa 2020” i sprawozdania z realizacji Paktu Stabilności i Wzrostu.

W kwietniu 2011 r. państwa członkowskie UE przygotują i przekażą do KE Krajowe Programy Reform na rzecz realizacji strategii „Europa 2020”, których celem jest budowa trwałych podstaw wzrostu gospodarczego, łącząc cele unijne z priorytetami krajowymi. Przedstawione w nich reformy, ukierunkowane na wzrost inteligentny, zrównoważony i sprzyjający włączeniu społecznemu, mają umożliwić przezwyciężenie zidentyfikowanych barier wzrostu (tzw. wąskich gardeł – ang. bottlenecks) hamujących potencjał rozwojowy państw członkowskich UE, jednocześnie przyczyniając się do wzmocnienia pozycji UE na arenie międzynarodowej.

Program na rzecz dalszego rozwoju zintegrowanej polityki morskiej Program przyjęty Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 1255/2011 z dnia 30 listopada 2011 r. (Dz.U.UE..L.2011 nr 321/1) ustanawiającym Program na rzecz dalszego rozwoju zintegrowanej polityki morskiej

Podręcznik Miasta przyjazne dla klimatu /A Handbook on the Tasks and Possibilities of European Cities in Relation to Climate Change/

Zmiany klimatyczne stanowią poważne wyzwanie, które znacząco wpływa na życie obywateli miast europejskich. Europa jest zurbanizowaną częścią świata, gdzie dwie trzecie ludności mieszka na obszarach miejskich. Miasta mogą odegrać kluczową rolę w zwalczaniu skutków zmian klimatycznych, gdyż to one odpowiadają za większość globalnego zużycia energii i globalnej emisji gazów cieplarnianych. Również negatywne następstwa zmian klimatycznych koncentrują się przede wszystkim na obszarach miejskich.

Podręcznik Miasta przyjazne dla klimatu skierowany jest przede wszystkim do władz lokalnych, polityków, ekspertów oraz osób zaangażowanych w sprawy miejskie i powinien służyć, przede wszystkim, jako źródło wiedzy i punkt wyjścia do prowadzenia działań na rzecz ochrony klimatu. Dokument zawiera zalecenia i rekomendacje, które mogą być wykorzystywane przy podejmowaniu zarówno krajowych, jak i lokalnych inicjatyw związanych z prowadzoną polityką klimatyczną.

Pobierz plik:

Podręcznik Miasta przyjazne dla klimatu Rozdział 1-3 (ENG) Podręcznik Miasta przyjazne dla klimatu Rozdział 4-6 (ENG) Podręcznik Miasta przyjazne dla klimatu Rozdział 7-9 (ENG) Podręcznik Miasta przyjazne dla klimatu Rozdział 10 (ENG)