Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów podjął w dniu 22 czerwca 2017 r.uchwałę sygn. akt III SZP 2/16 w której okreslił następujace definicje przyłączy:

1. Przyłączem kanalizacyjnym w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (jednolity tekst: Dz. U. z 2017 r., poz. 328) jest przewód łączący wewnętrzną instalację kanalizacyjną zakończoną studzienką w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną, na odcinku od studzienki do sieci kanalizacyjnej; 2. Przyłączem wodociągowym w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (jednolity tekst: Dz. U. z 2017 r., poz. 328) jest przewód łączący sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości odbiorcy usług na całej swojej długości.

Tezy uchwały Sądu Najwyższego nalezy rozumieć w następujacy sposób: 1. Jeżeli na nieruchomości odbiorcy usług nie ma studzienki kanalizacyjnej, przyłączem kanalizacyjnym jest odcinek przewodu kończący się zawsze na granicy tejże nieruchomości. Wszystko poza granicą nieruchomości jest już siecią. 2. Jeżeli na nieruchomości odbiorcy usług zlokalizowano studzienkę kanalizacyjną, przyłączem kanalizacyjnym jest odcinek przewodu pomiędzy pierwszą studzienką, patrząc od strony budynku, a siecią zlokalizowaną w drodze. Tak rozumiane przyłącze może wykraczać poza granicę nieruchomości odbiorcy usług. 3. W przypadku definicji przyłącza wodociągowego granica nieruchomości nie ma żadnego znaczenia, bowiem jest to cały odcinek łączący sieć wodociągową w drodze z wewnętrzną instalacją wodociągową (kończący się na zaworze za wodomierzem głównym).